Τίτλος : Αγαπητέ Θεέ
Συγγραφέας : Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ
Εκδόσεις : Opera
"Η ζωή είναι ένα περίεργο δώρο. Στην αρχή το υπερεκτιμάμε αυτό το δώρο πιστεύουμε ότι αποκτήσαμε αιώνια ζωή. Μετά το υποτιμάμε το βρίσκουμε χάλια, πολύ μικρό, είμαστε σχεδόν έτοιμοι να το πετάξουμε. Στο τέλος καταλαβαίνουμε πως δεν ήταν δώρο, αλλά δάνειο. Και τότε προσπαθούμε να το αξιοποιήσουμε. "
Αυτό ήταν ένα από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα σ αυτό το μικροσκοπικό βιβλίο που αποδείχθηκε διαμαντάκι.
Αποτελείται από μικρές επιστολές που απευθύνει ο δεκάχρονος Όσκαρ στον Θεό.
Ο δεκάχρονος Όσκαρ πάσχει από λευχαιμία και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο περιμένοντας να πεθάνει. Γράφει επιστολές στο Θεό εκφράζοντας τα παράπονα του, τους φόβους του, τις ευχές του και τα όνειρα του. Η νουβέλα αυτή είναι τόσο διαφορετική επειδή αποδίδεται μέσα από το πρίσμα της παιδικής αθωότητας μ έναν αυτοσαρκασμό και μια αφέλεια που καταφέρνει να μας αιχμαλωτίσει και να μας αφήσει με μια γλυκόπικρη αίσθηση απώλειας όταν κλείσουμε το βιβλίο.
Ο δεκάχρονος Όσκαρ πάσχει από λευχαιμία και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο περιμένοντας να πεθάνει. Γράφει επιστολές στο Θεό εκφράζοντας τα παράπονα του, τους φόβους του, τις ευχές του και τα όνειρα του. Η νουβέλα αυτή είναι τόσο διαφορετική επειδή αποδίδεται μέσα από το πρίσμα της παιδικής αθωότητας μ έναν αυτοσαρκασμό και μια αφέλεια που καταφέρνει να μας αιχμαλωτίσει και να μας αφήσει με μια γλυκόπικρη αίσθηση απώλειας όταν κλείσουμε το βιβλίο.
Παρά το μικρό σε έκταση κείμενο του είναι ένα βιβλίο που μας αναγκάζει να προβληματιστούμε πολύ. Το προτείνω σίγουρα και χωρίς επιφύλαξη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου